NEUROM AKUSTIKUSA

Između trećine i 80% MR snimaka kod ljudi starijih od 65 godina postoje promene u njihovoj beloj masi. Kod starijih osoba sa neravnotežom i poremećajem pri hodu nepoznatog razloga, često pokazuju frontalnu atrofiju i subkortikalne bele hiperintenzivne fokuse. Patofiziološke studije sugerišu frontalnu atrofiju, ventrikulomegaliju, reaktivne astrocite u frontalnoj periventrikularnoj beloj masi i zadebljanje zidova arteriola.

Uzroci periventrikularne lezije bele mase

Uzroci lezije periventriklarne ble mase (PBM) uključuju normalne promene sa godinama (one se nazivaju neidentifikovane beli objekti), mali udari i poremećaji u sklopu multiple skleroze (MS). PBM koreliše sa deficijencijom vitamina B6 (piridoksina).

Starenje: Godine su svakako najčešći uzrok PBM.

Mali udari: Hipertenzija je čest uzrok. Dovoljno je samo nekoliko dana ekstremne hipertenzije. To može da sugeriše da su mala krvarenja uzrok u nekim slučajevima. Kliničke studije takođe pokazuju povenaznost sa diabetesom, ali ne konzsitentno sa aterosklerozom.

Migrena: PBM su često povezane sa migrenom i pojavljuju se kod oko 20% osoba sa migrenom. S obzirom da 10% populacije ima migrenu, to znači da oko 2% populacije ima leziju bele mase zbog migrene.

Lezije bele mase su povezane sa retinalnom mikrovaskularnim abnormalijama. Osobe sa lezijom bele mase i retinopatijom imaju mnogo veći rizik kliničkog udara (20% prema 1.4%).

MS i slična stanja: Demijelinizirajuće bolesti kao što su multipla skleroza mogu da izazovu PBM.

Ozbiljne konsekvence lezije periventrikularne bele mase

Periventrikularna lokacija lezije bele mase izgleda da dovodi do najčešćih ozbiljnih konsekvenci. Individue sa lezijama PBM izvode ispod proseka zadatke koji uključuju psihomotornu brzinu. Lezije bele mase veoma korelišu sa smanjenom brzinom hoda kao i smanjenom mentalnom sposobnošću. Drugačije rečeno, one vas verovatno usporavaju i prave glupljim! Patološki PBM odgovaraju područjima istanjenja mijelina i glioze i često su praćene lakunarnim (male rupe) infarktima i aterosklerozom malih krvnih sudova.

Terapija:

Praktično izgleda da je PBM povezana sa ozbiljnim konsekvencama. Kada ih jednom dobijete imate ih za ceo život, a prevencija je glavna terapija. Mi se zalažemo da se posveti pažnja smanjenju vaskularnih rizika i posebno da kontrolišemo labilnu hipertenziju. Smanjivanje povišenog holesterola i striktna kontrola diabetesa je verovatno od pomoći takođe. Male količine vitamina B6 (piridoksina) takođe deluju razumno (tj. 2mg/dan). Nije najjasnije da li je uzimanje aspirina korisno ili štetno kod osoba sa PBM, a po našem mišljenju odluku bi trebalo napraviti u individualnom slučaju. Beta blokatori bi posebno bili prikladni da spreče nagle skokove krvnog pritiska. Kod osoba sa migrenom, mi generalno sugerišemo kombinaciju male doze aspirina i agenta za prevenciju migrene kao što je verapamil. Nije jasno da li je ovaj terapeutski režim efikasan. Lečenje demijelinizujuće bolesti može biti moguće, ali je izvan obima ovog kratkog članka. Sa osvrtom na čest simptom nestabilnosti, empirijska terapija koja uključuje fizikalnu terapiju. Lekovi ne deluju u situacijama gde su neuronski putevi izumrli, u nekim slučajevima, probe sa lekovima kao što su antidepresivi ili antiparkinsonitici može biti od pomoći.